Η μεσογειακή φώκια Μονάχους Μονάχους είναι, πιθανών, παγκοσμίως το σπανιότερο θηλαστικό θάλασσας - οι τρέχουσες εκτιμήσεις δείχνουν ότι υπάρχουν μόνο 500 φώκιες στη Μεσόγειο και οι 250 ζούν στις θάλασσας γύρω από την Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένης και της Ζακύνθου. Οι φώκιες είναι καφετί ή σκοτεινό γκρι στο χρώμα με μια πιο ανοιχτή απόχρωση στην κοιλιά. Μπορούν να φθάσουν τα 2,5μ. στο μήκος και να ζυγίσουν μέχρι 320 κιλά. Τα θηλυκά γεννούν τα μικρά τους στις απομονωμένες σπηλιές και οι περισσότερες φώκιες γεννιούνται το φθινόπωρο. Οι νεογέννητες φώκιες μένουν στις σπηλιές για τις πρώτες δύο εβδομάδες της ζωής τους προτού μπούν στο νερό. Φθάνουν στην ηλικία αναπαραγωγής περίπου τεσσάρων ετών και μπορούν να αποκτούν μωρά χρόνο παρά χρόνο.
Η διατροφή τους αποτελείται από ψάρια, χταπόδια και άλλα θαλασσινά. Αντιμετωπίζουν την εξάλειψη που οφείλεται κατά ένα μεγάλο μέρος στη δράση των ανθρώπων, την υπερανάπτυξη των παραλιών και των όρμων, την αλόγιστη αλίευση που έχει μειώσει το ποσό των διαθέσιμων τροφίμων για τις φώκιες και έχει προκαλέσει πολλά ατυχήματα (ακόμη και με συνέπεια το θάνατο), αφού μπορεί να μπλεχτούν στα δίχτυα αλιείας. Πρέπει να ληφθούν μέτρα για να εξασφαλιστεί ότι οι φώκιες θα προστατευθούν και να εννημερωθούν οι τοπικοί ψαράδες και οι τουρίστες ώστε να αποφευχθεί η έκλειψή τους.
Στα αρχαία χρόνια οι φώκιες θεωρούνταν καλός οιωνός στους ναυτικούς και τους ψαράδες. Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν τέτοιο σεβασμό στις φώκιες όπου τις κήρυξαν προστατευμένες από τους Θεούς Ποσειδών (θάλασσα) και Απόλλωνα (ήλιος), λόγω της αγάπης της φώκιας για τον ήλιο και τη θάλασσα. Επίσης ένα από τα πρώτα ελληνικά νομίσματα (που χρονολογείτε από το 500π.Χ.) χαράχτηκε με το κεφάλι μιας φώκιας Μονάχους Μονάχους. Ακόμη έχει αποτελέσει το αντικείμενο πολλών διάσημων συγγραφέων, συμπεριλαμβανομένων του Αριστοτέλη και του Ομήρου. Οι φώκιες έχουν μια περίβλεπτη ιστορία αλλά μπορούμε όλοι να βοηθήσουμε ώστε να μην γίνει και ολόκληρο το είδος τους ιστορία.